گل من بهار آمد ز رخت نقاب وا کن /

و قناری دلم را به بهار خود صدا کن /

گل من شراب شادی به پیاله دلم ریز /

و غبار غصه ها را ز نگاه من جدا کن /

گل من بمان تو با من و چراغ خانه ام باش /

و سیاهی شبم را به سپیده مبتلا کن /

گل من بهار بی تو به دلم نمی زند چنگ /

تو بیا و رستخیز دگری ز نو بپا کن /

گل من کلاله ات را به نسیم مهر بشکن /

و مشام باغ ما را پر عطر جان فزا کن /

گل من چو پیچکی شو و مرا بگیر در خود /

و حریم خانه ام را تو دوباره با صفا کن /

گل من گدای عشقم به من غریب مسکین /

تو زکات حسن خود را به تبسمی ادا کن /

گل من شبی رهم ده به طواف شمع رویت /

و به صبح نارسیده همه هستیم فنا کن / 

گل من تمام عمرم به امیدت آخر آمد /

تو بیا به آخرین دم نظری به روی ما کن.....

همایون رحیمیان /