هرگونه برداشت غیر قانونی از  این اشعار بدون ذکر نام شاعر  پیگرد قانونی دارد.

عسل بانو چنی سنگین دلی دن 

بت گیلان و قصر و سرپلی دن

وه ناز آبشار گیسو یلد.......

ته رشک هرچه زلف سنبلیدن

....................

بت کلهر فدای رقص و لرزد

وه قوردان قد و بالای برزد

حریر و قصر و گاواره که دی هیچ

تمام مردم سرپل وه نذرد ......

.....................

عسل بانو چنی خوب و نجیبی

قشنگ و سر به زیر و دلفریبی

اگرچه طعم نعنا دیدن اما.....

ارا قلیان دل عطر دو سیبی

................

گل سنگی گل سنگی گل سنگ

چه گویم دیگر ای سنگ از دل تنگ

به یک رنگی دل و جان دادمت من

ندانستم تویی منشوری از رنگ

.................

خوشا مثل اناری دانه دانه

به پاییزان کنار حوض خانه

خوشا با هر سر انگشت نگاهت

تکیدن های سرخ عاشقانه....

...........

پس از تو عاشقی دلمرده ام من

چو لاله زخم حسرت خورده ام من

برای دیدنت ای عشق در خاک

رز قرمز ببین آورده ام من.....

.................

به لیوان شبم ماه قشنگی

بر احساس دلم زخم خدنگی

میان بیشه ی تقدیرم اما....

نمیدانم غزالی یا پلنگی

...........

نچو لیلا که مجنون تنم مه

غریب افتاده ی شون تنم مه

نچو آگر نیه پرچین شعرم

خدا رانی همایون تنم مه

.........

تورا مثل گل یاس آفریدند

برای عشقت احساس آفریدند

ز طرح آن لب یاقوتی آخر

درخت ناز گیلاس آفریدند

..........

به نوره گول ونی ی میخکی یه

وه خفتان قشنگ پیولکی یه 

به نوره ای بت کلهر نشینه

و ای کلگیل نار پیچکی یه

............

بت بالا بلای کلهریدن ...

وه تیغ ابروانت مل هریدن

خدا ناریدن او روژه بکی قین 

له وینی مژه گیلد شر خریدن

........

مه عمری یاره گم دس وه سرم کرد

وه لبخندی له دین خوم درم کرد 

غریبانه له وینی یی گول سرخ

له پای عشق تازه ی پرپرم کرد

همایون رحیمیان

صبح است بیا تا غزلی ساز کنیم

رو سوی خدا پنجره ای باز کنیم

این عمر دوباره که خدا بخشیده

حیف است که با گلایه آغاز کنیم

.......

بینداز از سر شانه سبو را

بیاغاز ای عزیزم گفتگو را 

همایونت ویار غنچه دارد 

به آرامی تلفظ کن هلو را

.......

تا کی در آسمان بختم ستاره باشی

ای کاشکی شبی هم مهتاب پاره باشی

جز این من آرزویی دیگر ندارم ارچه

گاهی نهان به ابر و گه آشکاره باشی

.........

بی تو من مانده ام و بی سر و سامانی خویش

آه از این آینه با این همه حیرانی خویش

گل سرخی که به لیوان دلم کاشتم اش

آه اگر قد بکشد با همه نادانی خویش

چتر احساس به هیچ تعارف نکنید 

خیسم از خاطره های شب بارانی خویش

یاسمینی به لب پنجره کافی است مرا

نارنینی به شب خاطره کافی است مرا

تا از این خواب مجازی به در آید دل من

رنگ بیداری یک زنجره کافی است مرا

.........

در حیرتم از خلقت آیینه ی رویت

واز این همه گیرایی خال و خط و خویت

باران من این روسری ناز زرشکی

بردار که مضمون چکد از خرمن مویت

........

تو باشی و من و شوق پریدن

کنار پنجره گلبوسه چیدن

و یا یک روز ابری مه آلود

میان کافه ای قهوه چشیدن

.........

چه عاشق بودی ای دل در هوایش

که از من هم تو بگذشتی برایش

سپیدت برد و خط خطی پس آورد 

گذشتی بی گلایه از خطایش

..... 

چه پاییز غریبی داری ای دل

هوای بی شکیبی داری ای دل 

میان دشتی از اندوهت اما 

غزال نانجیبی داری ای دل

......

عسل بانو بیا کمتر ستم کن

دلم را فارغ از دنیای غم کن

ببا از قوری لبهایت امشب

برایم قهوه ی گلبوسه دم کن 

..........

نگاهش خرمن مهتابه انگار

دو بادامش همیشه خوابه انگار

چه گویم از لب توت و تمشکش

که رشک هر شراب نابه انگار 

........

وا بکن پنجره را آمده ام پابوس ات

ای به قربان در ادکلن تیروس ات

من نیم بچه که با وعده تو خامم بکنی

آمدم من که بچینم سبدی از بوس ات

........

گلخنده میشوی به لب یاس و اطلسی

وقتی که عاشقانه تو از راه میرسی

این جمعه هم که هیچ...فقط مانده است

روی "نگاه پنجره ام" گرد بیکسی.....

.......

بگذار با تبسم لبهات خو کنم

لبریز از شراب نگاهت سبو کنم

برهم زنم قواعد پیچیده ی تورا

آسی که من در آخر بازیت رو کنم

.........

شب جمعه است نثار دل مرحومم کن

دانه ای چند ز خرمای لب شیرینت

ورنه این روح پریشان شده ام تا دم صبح

کند از سوز دل خویش دو صد نفرینت

.......

دنیای شاعران تهی از عشق میشدی

حتی اگر تبسمی از دلبری نبود

آدم برای سیب دلش تنگ میشدی

حوا اگر در آینه اش دختری نبود

..........

ای لبان تو پر از وسوسه ی نوشیدن

در تب جرعه ای از آن چه قدر جوشیدن

نه تورا شوق که بادام نگاهی بدهی

نه مرا تاب که مخموری خود پوشیدن

.........

نازنینی که دراین شهر گل ناز فروشد

چون به من میرسد از شرم رخ خویش بپوشد

خون به دل میشوم از حسرت گلهای قشنگش

آه اگر با دل دیوانه دگر باره نجوشد 

........

ساقی خراب هرچه خرابم من امشبی

آلاله ای پرراز تب و تابم من امشبی

تا دفع خاطرات غم آلوده اش کنم

محتاج خمره ای ز شرابم من امشبی

.......

 در این صبح قشنگ پرتقالی

 عسل بانوی من صبح تو عالی

از آن ترسم که بر آیینه ی تو

نشیند ناگهان گرد ملالی....

.........

غروب و جاده ی خیس شمالت

من و ماشینی و خط خیالت

تو و آهنگی از لحن حمیرا

من و دریا کناری از ملالت

......

گل زردم گل زردم گل زرد

پر از سوزم پر از سازم پر از درد

پس از تو ای بهار رفته از دست

نشسته در نگاهم حسرتی سرد

.......

دلم زار و دلم زار و دلم زار

بزن تار و بزن تار و بزن تار 

چه میگردی به دنبال محبت

میان این همه آشفته بازار

........

ای گل یاس لب پنجره تقدیرم

که غریبانه شکفتی به شب دلگیرم

بر لب من شکلات لب خود کم بگذار

که ازاین قند فراون به خدا میمیرم

همایون رحیمیان